Οι αναγνώστες είπαν...

«Πέλαγα & πεσκάδες» του Δ. Σιμσιρίκη.

Το παίρνεις μονορούφι, μποτζάρεις επικίνδυνα στα άπατα νερά του και ύστερα τραβέρσο γεμάτος αγωνία στη συμπυκνωμένη του ζωή. Έτσι, σαν όλων των ναυτικών. Ηρεμία στη ναυτοσύνη, άγνωστη λέξη!Πεσκάδες στον Ατλαντικό και αέρηδες στη ζωή μας. Δεν υπάρχουν «άλλοι» καπταν-Δημήτρη! Μόνο άνθρωποι. Καλοί, κακοί, μανάχοι και τυχεροί. Μας ταξίδεψες στον Ατλαντικό με όλους τους καιρούς. Νάσαι καλά! – Πασχάλης Μωϋσιάδης

Κόντεψα να το ρουφήξω σε μία μέρα, φοβάμαι να μην τελειώσει, γυρνάω τις σελίδες πίσω και τις ξαναδιαβάζω. – Μιχάλης Οκταπόδης

Χθες το παρέλαβα και το ρούφηξα μέχρι το βράδυ μέχρι πάτο. Άλλα δέκα να μούστελνες και αυτά θα τα ρουφούσα! Έσταζε θάλασσα κι αλμύρα, νοσταλγία κι απογοήτευση, αποκοτιά και ναυτοσύνη το βιβλίο σου φίλε μου! Χαίρομαι που ξανάζησες τις θύμησες με τον δικό σου τρόπο αλλά και για εμάς που κοινωνήσαμε απ' το δισκοπότηρο της ζωής σου! – Άρης Γαλιάτσος

Κάπτεν... πρώτη φορά στη ζωή μου διάβασα ολόκληρο βιβλίο... το ρούφηξα σου λέω...!!! – Κώστας Φατούρος

Ένα βιβλίο της θάλασσας με περιπέτεια, με αγωνία, με συγκινήσεις αλλά και πολύ γέλιο με τον αφασία τον Μπιντέ...

Πρέπει να σου πω φίλε συγγραφέα πως το βιβλίο σου ξεκίνησα να το ξαναδιαβάζω διότι με την πρώτη φορά δεν χορταίνεται!!! Άξιος και συναρπαστικός ο συγγραφέας.

Υ.Γ. Πάντα θα σε διαβάζω, μας συνδέει ο Ατλαντικός... Να είσαι πάντα καλά φίλε μου συγγραφέα. – Βασίλης Οικονόμου Ναυτικός

Καλησπέρα σας. Το βιβλίο σας είναι πολύ δυνατό! Ουσιαστικά το «ρούφηξα» σφηνάκι! Λίγο σπίτι και το μεγαλύτερο μέρος σε ταξίδι Τρι-Παρ, τώρα, τη βδομάδα που πέρασε, πριν τον ύπνο μετά τη βάρδια! Συγχαρητήρια του αξίζουν για τις διηγήσεις και σε όλους σας που το κάνατε βιβλίο! – Γιάννης Γεωργόπουλος

Καπετάνιε μου, το βιβλίο φοβερό, μάς ταξιδεύει... και η γραφή σου τόσο απλή και μεστή που όσο το διαβάζεις τόσο ξεπετάγονται μπροστά σου όλες εκείνες οι στιγμές που πέρασες. Σε όσους ασχολούνται με τη θάλασσα (ερασιτέχνες, επαγγελματίες ή απλοί άνθρωποι που την αγαπούν) δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη τους το παρόν βιβλίο. Και πάλι καλοτάξιδο να είναι. – Παναγιώτης Μπενιάτογλου

Διαβάζω το πόνημα της νιότης σου και καλά-καλά δεν πιστεύω σ' αυτά που έχω διαβάσει μέχρι τώρα... Σίγουρα δεν είναι μυθοπλασία; Σίγουρα θα ήθελα, σαν εμπειρία, να είχα περάσει λίγες μέρες μαζί σας... γιατί για πολλές... δεν θα είχα την αντοχή σας. Εκστασιάζομαι με αυτά που διαβάζω... Εκστασιάζομαι, επιπρόσθετα, και με την Ναυτική ορολογία, άγνωστη εν πολλοίς σ' εμένα.!

Υ.Γ. Περιμένουμε να σε δούμε από κοντά μόλις κατέβεις προς τα κάτω. Φιλιά στην οικογένειά σου... Σας αγαπώ.! – Παναγιώτης Δάβαρης

Καλογραμμένο, χορταστικές περιγραφές, ιστορικά στοιχεία και φυσικά πολύ θάλασσα. – Χρήστος Παρτσιάς

Καπετάνιε, καλησπέρα. Συγχαρητήρια για το βιβλίο σου. Το παρέλαβα σε ελάχιστο χρόνο ενώ μένω νότια Κρήτη. Το διάβασα όλο χωρίς καμία διακοπή κάτι που δεν το έχω ξανακάνει με βιβλίο. Είναι ένα από τα ωραιότερα με ναυτικές ιστορίες που έχω διαβάσει. Μπράβο και στην οικογένειά σου και εδικά στον εγγονό σου, το Βασίλη, που βοήθησαν για την έκδοσή του. Καπετάνιε, κατά περίεργο τρόπο σε κάθε πλήρωμα που είχα, πάντα υπήρχε και ένας Μπιντές. – Μιχάλης Βραχνάκης

Ένα όμορφο βιβλίο...! Διαβάζοντάς το, ταξιδεύεις μαζί με τον Δημήτρη σε πέλαγα και σε τόπους μακρινούς...! Όμορφη και η γλώσσα που χρησιμοποιεί με όρους ναυτικούς... μοναδική. Συναντάς στις σελίδες του έναν άλλον Καββαδία!!! Αυθεντικό ναυτικό! Εύχομαι κάθε επιτυχία... καλοτάξιδο!!! – Σταύρος Παπαδόπουλος

Η έκφραση ευγνωμοσύνης πάντα έδειχνε μεγαλείο ψυχής καπετάνιε!!! Να είσαι καλά γιατί έχουμε ακόμη πολλά να κάνουμε! – Τάσος Δημόκας

Χάρηκα που διάβασα το ναυτικό πόνημα του κ. Σιμσιρίκη. Αξίζει να απολαύσετε την ψαράδικη ορολογία του. – Νίκος Περράκης

«Τολμάτε ρε!

Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε. Απορρίψτε τις σκοπιμότητες. Εγώ έγραφα, κι έγραφα με την ψυχή, κι όταν με είπαν συγγραφέα πρώτη φορά τα 'χασα! Μα, σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά, συγγραφέας; Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση απλά στις παρέες, στον κήπο, τους έλεγα ιστορίες και μου έλεγαν, ρε Χρόνη γιατί δεν τα γράφεις αυτά τα πράγματα; Κι έτσι βγήκε! Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες; Ζούσαμε. Είχε συνέχεια η ζωή μας, δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα, αλλά ήταν μεγάλο κατόρθωμα να παραμείνεις άνθρωπος. Ήταν πολύ σημαντικό να μπορείς να κοιτάξεις τη μάπα σου το πρωί στον καθρέφτη και να πεις, είμαστε εντάξει ρε μάγκα, πάμε».

Χρόνης Μίσσιος

Αυτή τη δημοσίευση θα την αφιερώσω στον καπτα-Δημήτρη Σιμσιρίκη, ο οποίος μας ενημέρωσε νωρίτερα πως εκδόθηκε το διήγημά του με τίτλο «Πέλαγα & πεσκάδες». Τις ιστορίες του ξεκίνησα πριν έναν χρόνο να τις διαβάζω και με βοήθησαν να καταλάβω πολλά για τη ζωή στον Ατλαντικό αλλά και τους ναυτικούς που την ζούνε. Σας ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας και συγχαρητήρια. – Βίκυ Κουναδίνη (κόρη Μαντζουράνη-Κουναδίνη)

Ζηλευτές αναμνήσεις, πλούσιες «πεσκάδες» του μυαλού, που τρυπώνουν στην καρδιά του πολυταξιδεμένου, καπετάν Δημήτρη, και μένουν εκεί, χαραγμένες ανεξίτηλα στα φυλλοκάρδια του. Φυλλοκάρδια που μ' έναν μαγικό τρόπο οσονούπω θα «πορευτούν» μέσα στη ζεστή «αγκαλιά» του βιβλίου του «Πέλαγα & πεσκάδες». Σ' ένα, δηλαδή, δρομολόγιο που θα ζωντανεύει, για όσους από μας θα έχουν την αγαπησιάρικη προνοητικότητα να γυρίσουν αργά-αργά και με το «δάκτυλο» της καρδιάς τους τις σελίδες του, ναι θα ζωντανεύει ταξίδια στις όπου γης θάλασσες, απανωτές περιπέτειες, μέσα στο «χαμόγελο» αλλά και στην οργή του απέραντου γαλάζιου!

Σε μένα, αυτό το εν αναμονή βιβλίο του Δημήτρη Σιμσιρίκη, ήδη, με τη διεισδυτική ανάγνωση αποσπασμάτων του, μου έχει προσφέρει υπέροχες, άμα και πλούσιες «πεσκάδες», «ψαριές», δηλαδή, που καθώς το μυαλό μου τις «ξεψάριζε», όλο και γίνονταν τα δίχτυα πιο ασήκωτα!

Ο «Καββαδίας» σε άλλη διάσταση! Καιρός είναι, Δημήτρη, να δοκιμάσεις και την «Καββαδιακή» διάσταση! Πού ξέρεις, μπορεί να προκύψουν και υπέροχα τραγούδια! – Χαράλαμπος Μανανάς

Αυτό το Σαββατοκύριακο περιείχε και ένα ταξίδι...

Ένα ταξίδι σε μανιασμένες θάλασσες, σε μακρινά λιμάνια, σε υποφωτισμένα στέκια ναυτικών, σε επαγγελματικές ευκαιρίες που άγγιξαν την καταστοφή, σε ανθρώπους που παιδεύτηκαν σε δύσκολα μέρη και σε δύσκολες εποχές όπως φαίνεται και μέσα από το βιβλίο του κ. Δημήτρη Σιμσιρίκη, τις εμπειρίες και τα βιώματά του.

Ήρθαν λέξεις και φράσεις μπροστά μου που τις ακούω στην μελοποιημένη ποίηση του Ν. Καββαδία, ήρθαν εικόνες που δεν τις έχω ξαναδεί, ήρθε όμως και στο τέλος μετά την αναπτρεπτική εξέλιξη της ιστορίας του και μια φράση που ταιριάζει όσο ποτέ και σήμερα:

«Τολμήστε. Οι μάχες έχουν και νίκες και ήττες. Οι θάλασσες έχουν και αέρηδες με θυμό και μπουνάτσες με ήλιο». – Δήμος Παπαράδης

Το βιβλίο του συμμαθητή μου Δημήτρη (Τάκη για μας) Σιμσιρίκη, «Πέλαγα & πεσκάδες», το διάβασα μονορούφι αν και είχα προϊδεαστεί για αυτό αποσπασματικά από δημοσιεύσεις του στο facebook. Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που με ενθουσίασαν: Πρώτα, το ίδιο το κομμάτι της ζωής του στον Ατλαντικό. Στεριανό τον ήξερα, θαλασσινός μού προέκυψε. Άνθρωπος της δράσης και της αναμέτρησης με τα στοιχεία της φύσης. Εμείς -εγώ- άνθρωποι του ήρεμου βίου, του γραφείου και του καναπέ με θαυμασμό παρακολουθούσα τις περιπέτειές του στον Αλαντικό, τον αγώνα του για επιβίωση, τη δική του και του πληρώματός του. Και όλα αυτά από δική του επιλογή! Δεύτερο, ο κοινωνικός περίγυρος. Μια χώρα της Ισημερινής Αφρικής, η Σενεγάλη, με την πόλη του Ντακάρ με μαύρο πληθυσμό και πιο μαύρη η ζωή για επιβίωση και πολλούς αλλότριους λευκούς, να αγωνίζονται για το δικό τους καλό και το... κακό των εντοπίων. Όχι, δεν υπήρχε ρατσισμός... έτσι είναι η φύση των πραγμάτων, έτσι δημιουργήθηκε ο κόσμος τους! Και όμως ο Τάκης μας επιβίωσε σωματικά και ψυχικά! Τα παραπάνω με εντυπωσίασαν πιο πολύ όμως με εντυπωσίασε το συγγραφικό του τάλαντο. Λόγος άμεσος, καθαρός, αφηγηματικός σαν του Παπαδιαμάντη και λογοτεχνικός -πώς τα καταφέρνουν αυτοί οι θαλασσινοί και μας γοητεύουν; Συνέχεια έφερνα στο μυαλό μου τα ποιήματα του Καββαδία -ασυρματιστής ήταν σε εμπορικό πλοίο. Όλο το βιβλίο το ήπια σαν ένα ποτήρι δροσερού νερού. Σας κούρασα; Αν ναι, διαβάστε το βιβλίο για να ξεκουραστείτε και να ευχαριστηθείτε. Το φωτογραφικό υλικό είναι εξ ίσου σπουδαίο με το βιβλίο. Ένα cd ή κάτι ανάλογο (usb) που θα το συνόδευε θα ήταν άλλο ένα δώρο.

Υ.Γ. Τάκη, το όνομα Κλέων κάτι μου φέρνει στο μυαλό από τα πρώτα-πρώτα παιδικά μου χρόνια. – Γεώργιος Μινόπουλος

Σήμερα θα ταξιδέψω σε θάλασσες και ωκεανούς μέσα απο τις βιωματικές ιστορίες του αγαπημένου συνάδελφου μου, Δημήτρη Σιμσιρίκη.

... θα προσπαθήσω να μάθω την θαλάσσια ψαράδικη σπανιόλικη αργκό του Ατλαντικού και θα αφήσω την αλμύρα, τα θαλάσσια αρώματα, τις μπουνάτσες και τις τρικυμίες να με πάρουν μακρυά απο καραντίνες και κοινωνικές αποστάσεις...

«Το πρωτόμπαρκο μουτσάκι έμεινε μόνο του και πέρασαν απ’ το μυαλό του τα λόγια που τούλεγε χθες:

— Δεν είμαστε κάργκο ή ποστάλι (φορτηγό ή επιβατηγό) νάχουμε φορτία και αρμενισιές, ψαράδικο είμαστε. Για να σε λογαριάζουν και να σε σέβονται τα πληρώματα και τα λιμάνια πρέπει να βγάζεις ψάρια. Τα ψάρια σε κάνουν καπετάνιο όχι οι αρμενισιές.

Αυτά σκεπτόταν το μουτσάκι, αλλά το μπουρίνι είχε έρθει. Ξαφνικά μια άπνοια, μια μπουνάτσα, μια θάλασσα να γράψεις. Φάνηκε ότι κάτι θα συμβεί. Πρώτα φύσηξε μια σπηλιάδα* (ριπή αέρα). Μετά ρίγησε όλη η θάλασσα κι’ άλλαξε χρώμα, έγινε μαύρη. Ύστερα έκανε μια βροντή και άστραψε όλο το πέλαγος. Μύρισε κάπνα το σύννεφο. Δυο δελφίνια που παίζαν πίσω στα νερά της προπέλας, χάθηκαν. Βούτηξαν στον πάτο. Ήρθε αέρας, αέρας θυμωμένος, καυτός απ’ την έρημο που είχε την μυρουδιά της άμμου. Πέρασε σφυρίζοντας μέσα απ’ τα άλμπουρα και τα στράλια. Το πλήρωμα αμπαρώθηκε στο κομοδέσιο κι’ από το γυαλί κοιτάγανε το κακό που ερχόταν. Ο Μηνάς έκανε τον σταυρό του και μουρμούρισε, «Θεέ μου έξω από αβαρία».

Το μουτσάκι πάνω στη γέφυρα έφαγε στη μάσκα την πρώτη θάλασσα. Έξι μέτρα σουέλ, αέρας «δέκα» δύναμη και βροχή. Αλλά τα είχε καταφέρει, το βαπόρι το είχε πια τραβέρσο* (πάνω στον καιρό). Μια τροπική καταιγίδα ήταν κι’ αυτή, αλλά αυτή είχε θυμό. Στο μυαλό του γυρνούσαν τα λόγια του Κυριαζή:

— Όταν το «Σπύρος Κ» είναι στο τραβέρσο κι’ έχει καλουμαρισμένα σύρματα πίσω του και τραβάει τράτα, δεν φοβάται κανένα καιρό. Ξεβρακώνει τάνκερς, αλλά να είναι πάντα η Παναγιά στην πλώρη σου και νάχεις καλή βάρδια στη μηχανή». – Ηλίας Κραβαρίτης

«Θέλω ακόμα τόσα να δω, μα η πλώρη μου ξέρει, θα με πάει... θα τα βρω. Έτσι λογαριάζω να αρμενίσω, χωρίς κουμπάσο και χάρτη, χωρίς να ξέρω αυτό το ταξίδι πότε και πού τελειώνει και ίσως δεν σβήσει αυτό το όνειρο ποτέ».

Να είσαι καλά, καπετάνιο, που μας ταξιδεύεις. Το βιβλίο σου είναι το δώρο μιας πολύτιμης θαλασσινής πείρας. – Γιάννης Φιλιππίδης